i potrząsając lejcami opowiadał o Koli, który ma skrofuły i doktor Jakub darmo go leczy; o Gruszeńce, która spadła z drabiny i potłukła sobie kolano; o wsi, z której wygnała go nędza; o swoim dziadku, który żył 115 lat i w Smoleńsku widział Napoleona...<br><br>Jegor miał wyblakłe niebieskie oczy pełne dobroci, tak jak mój ojciec, a szyję zarośniętą i ogorzałą, koloru cegły. Do mnie nigdy nie mówił po imieniu. Najczęściej używał nieokreślonego zwrotu "malczik", a czasami nazywał mnie ceremonialnie Adamem Stanisławowiczem. Wtedy ja zwracałem się do niego w podobnej formie.<br><br>Gdy więc zatrzymywał się przy rzece, gdzie pojono konie, i gawędził