na niego pytająco.<br>&lt;page nr=268&gt; - Jedźcie - powiedział Szczuka. - A wy?<br>- Piechotą przejdę.<br> - Dajcież spokój! Zmęczeni przecież jesteście po tym wszystkim. - Właśnie dlatego. Wolę się przejść. Poza tym, wybaczcie mi obaj, ale chciałbym być trochę sam. Do widzenia, Janie - wyciągnął do Kalickiego rękę.<br>Podgórski był wyraźnie zmartwiony. - Może jednak?<br>Tamten uśmiechnął się prawie dobrodusznie i przyjaźnie poklepał Podgórskiego po ramieniu.<br>- Wasz jeep jest doskonały, ale lubię czasem zawierzyć własnym nogom, nawet gdy jedna jest kulawa. Do zobaczenia! Wsiadając do auta Podgórski przypomniał sobie Kosseckiego. - Halo! - zawołał za odchodzącym.<br>Szczuka zatrzymał się.<br>- Pamiętacie o popołudniu? - Oczywiście.<br>- I co zamierzacie? Szczuka zastanowił się: - Zobaczymy.<br>Po chwili