zadziwiającym poczuciem realizmu. Jakże różnią się od siebie Abraham, Lot, Izaak czy Jakub! Jakże przekonywające są w swej kobiecości Sara, Rebeka, Rachela czy niefortunna Hagar! A Ezaw, ów enfant terrible rodziny, który włóczył się po polach, kochał łowy i pogardzał pracą na roli! Gwałtowny, skory do wybuchów gniewu, a jednak dobroduszny i zapominający krzywdy! Jest rzeczą nader wymowną, że Biblia darzy go wyraźną sympatią. Nawet Izaak, który musiał mieć z nim dużo kłopotów, zdradza wobec niego ojcowską słabość. Nie można oprzeć się wrażeniu, że w osobie Ezawa lud hebrajski wyraził nie opuszczającą go nigdy podświadomą nostalgię do dawnych, dobrych czasów, kiedy