zebrać zaledwie 62 zasługujące na wiarę odpowiedzi. Mimo to porzucił uniwersytet i zajął się ankietowaniem. Zaczepiał ludzi na ulicach, w hotelach, sklepach, domach, więzieniach. Władze patrzyły na tę działalność bardzo niechętnie, policja sabotowała jego prace; duchowni go wyklinali. <br>Wdzięk i elokwencja Kinseya rozbrajały jednak ludzi. W 1939 roku 671 osób dobrowolnie dostarczyło mu szczegółów o swych najintymniejszych sprawach, w rok później liczba chętnych wzrosła do 959 osób. Coraz więcej ludzi chciało się przed nim wyspowiadać. Kinsey więc całkowicie poświęca się tym pracom, angażuje zespół współpracowników, opracowuje nowe metody wywiadu. Jego ankieterzy notują jak najmniej, a jeśli to posługując się specjalnym szyfrem