zmian, skreśleń ani sfałszowań, które mogłyby dać coś do myślenia. W Lesia znów wstąpiło życie i natchnienie. Nagle odnalazł właściwe zestawienie barw i pracował z ognistym zapałem. Najbliższe otoczenie jęło mu się przyglądać najpierw nieufnie, potem ze zdumieniem, a wreszcie z czymś w rodzaju podziwu.<br>- Wiecie, że jemu to dziwnie dobrze wychodzi - powiedział zaskoczony Janusz, oglądając dzieło Lesia w czasie jego nieobecności. - Kto by to pomyślał?...<br>- Bo on jest w gruncie rzeczy bardzo dobry, tylko że niedojda - wyjaśniła Barbara.<br>- Żeby chciał cały czas tak pracować jak teraz, toby wysoko zaszedł. Ale sami popatrzcie, znów go diabli wynieśli.<br>- Może by go przywiązać do