Dla polityki oświatowej rysujące się na podstawie zaprezentowanych rozważań wnioski wydają się łatwiejsze do zrealizowania, gdyż stanowią one argumentację dla postulowania umiarkowanego tylko wzrostu liczby kształconych na wyższych szczeblach edukacyjnych (w tym zwłaszcza w szkolnictwie wyższym) - z czym wiąże się relatywnie mniejsze, niż przy silnej ekspansji ilościowej kształcenia ponadobligatoryjnego, obciążenie dochodu narodowego oraz inwestycji nieprodukcyjnych nakładami na oświatę. <br> Drugi generalny postulat dla polityki edukacyjnej, jaki rysuje się w oparciu o przedstawione w niniejszym artykule rozważania, dotyczy zmian organizacyjno-programowych oraz strukturalnych w całym systemie edukacji. W związku bowiem z występowaniem istotnych ograniczeń w realistycznym planowaniu i prognozowaniu zapotrzebowania na kadry kwalifikowane