się zmieniają. Kiedyś Kott więcej pisał o literaturze, dziś bodaj więcej o życiu. Własnym, cudzym. Kiedyś, tak mi się wydaje, życie prześwietlał literaturą. Dzisiaj literaturę prześwietla życiem. To przechodzenie z tekstu do rzeczywistości jest w jego rzeczotekstach naturalne jak oddychanie. Czasem czas myślenia tekstem i pisania tekstu nakładają się, rzeczywistość dogania tekst w trakcie jego powstawania: [cytat] (z komentarza do "Antygony w Nowym Jorku" Głowackiego). Kott jest chyba jedynym krytykiem - to określenie w jego przypadku zbyt wiele pomniejsza, ale zostańmy przy nim - który tak zachłannie ucieka od literatury w życie, jakby nie do końca zawierzając jej (albo własnej) sile perswazyjnej. Sam