się teraz bardzo odległa. Ze zdumieniem przekonała się, że wspomina ją jak zdarzenie z zamierzchłych czasów. Może dlatego, że wypadki później biegły tak szybko i tyle niespodzianego miało się wydarzyć. Choćby oblężenie Grodna. Cztery dni zaciętych walk. Spalone czołgi na ulicach miasta, których załoga spłonęła żywcem. Któż by zapomniał ten dojmujący swąd. Zgromadzili się w piwnicy i w rozpaczy pili wino z gąsiorów, aby nie dostało się w ręce zdobywców. Kwaterował u nich rotmistrz, który dowodził obroną wiaduktu nad torem kolejowym. Poległ przy działku przeciwpancernym. W sadzie stał wymierzony w niebo karabin maszynowy, siekł do nisko lecących samolotów. Jeden zrzucał ulotki