stanu: swój grzech. Przypadek nabiera charakteru słusznego wyroku i równocześnie łaskawej opieki. Wyrok Boga kazał mu znaleźć się na wyspie. Opieka Boga zesłała mu potrzebne narzędzia w kadłubie rozbitego okrętu, nie zapominając nawet o odrobinie zboża, które lekkomyślnie wysypał, ale wysypał, kierowany boską ręką, w miejscu, gdzie mogło wzejść i dojrzeć. Pozbawiony pomocy moralnej bliźnich, za jedyną opokę mając Biblię, wysnuwa z siebie cały system dobra i zła, dochodzi do zrozumienia własnej winy, winy określonej dokładnie według zasad moralności protestancko-kupieckiej: grzeszył nieposłuszeństwem wobec rodziców i żądzą niezapracowanych zysków. Tłumacząc to na język pojęć etycznych: człowiek ma wrodzoną umiejętność rozróżniania zła