porozrzucane na trawnikach puszki po oleju, powiewające flagi i reklama olsztyńskich opon przypominały, że trwa jednak rajd.<br>Otyński był wściekły. Przygotował się do prowadzenia biura prasowego jak zwykle bardzo sumiennie i raz jeszcze przekonał się, że nie warto podejmować dla kolegów takiej pracy. Powielone sylwetki najlepszych &lt;page nr= 66&gt;<br>kierowców, kilometrowe mapki trasy, dokładne prognozy minutowe, spisy wszystkich osób pełniących na rajdzie najmniejszą choćby funkcję-wszystko to leżało niemal nietknięte, poukładane na kupki w jego pokoju. Konferencja prasowa wyraźnie się nie udała, nikt nie potrzebował od niego żadnych informacji, dziennikarze coś sobie ponotowali na wyciągniętych z kieszeni, pomiętych skrawkach papieru, czasami wielkości biletu tramwajowego