powodów dziś<br>trudnych do zrozumienia zaprzeczali, jakoby eter istniał w świecie<br>sublunarnym. Mówiąc inaczej, dla ziemi i wszelkich bytów na niej<br>zamieszkałych, eter był niedostępny. Miejscem jego występowania miały być wyższe piętra kosmicznej<br>architektury. Istniał wyłącznie w niebie gwiazd -<br>coelum stellatum - i być może głębiej, w primum mobile. Według innych doktryn - przeciwnie. To ziemia miała być wielkim<br>generatorem eteru, dostarczającym go wszechświatowi.<br> Ta rozbieżność poglądów nigdy nie została definitywnie<br>rozstrzygnięta. Oba twierdzenia miały swych obrońców. Istniała<br>natomiast zgodność, że eter jest pierwiastkiem niezniszczalności,<br>zasadą istnienia, której kosmos zawdzięcza stałość, trwałość i<br>niezmienną równowagę. Zgodnie z tym przekonaniem eter, czyli quinta<br>essentia