także w tym sensie jest "konserwatywny". Wynikiem jest daleko posunięty centralizm, nadmierne skupienie w swoim ręku i organach Kurii Rzymskiej prawa decyzji w dziedzinie jurysdykcji (przysługująca mu w ramach prawa kanonicznego "jurysdykcja bezpośrednia", której przykładem są wymienione w deklaracji teologów ingerencje w normalne uprawnienia Kościołów lokalnych) jak i w sprawach doktrynalnych.<br><br>&lt;page nr=137&gt;<br><br>Tu należy zjawisko, które krytycy tego centralizmu określają mianem "pełzającej nieomylności", to jest tendencja do postulowania przywileju nieomylności nie tylko dla specjalnych orzeczeń &lt;foreign&gt;ex cathedra&lt;/&gt; (obwarowanych jeszcze przez I Vaticanum w miarę ścisłymi przepisami), ale i dla elementów normalnego nauczania Kościoła, tak zwanego &lt;foreign&gt;magisterium ordinarium&lt;/&gt;. Zrozumiałe poruszenie wywołał fakt, że