do tej sali?<br> - Czy nie na jedno wychodzi? - zawołałem.<br> - Świetnie, że jesteś!<br> - Wiwat! - nie zdzierżył Piotr.<br> - Wiwat! Na cześć pani Heleny trzykrotne... Hip-hip, hura, panowie!<br> Odkrzyknęliśmy zgodnie na trzy głosy.<br> - A czegóż wy tak wiwatujecie? - zaśmiała się.<br> - A propos wyżerki? - postawiła obie siatki na ziemi i<br>rozcierała dłonie, którym dokuczał ciężar.<br> Nie pamiętam, kiedy to spisuję, jaką miała na sobie sukienkę, ale<br>przyjemnie było patrzeć na tak czystą kobiecą sylwetkę, to pamiętam.<br> &lt;page nr=254&gt;<br> - Więc czemu te wiwaty? - spytała patrząc na nas spod oka.<br> - Są nie bez racji, madame - powiedział markiz wieloznacznym<br>tonem.<br> - Skoro tak, dziękuję - uśmiechnęła się smutno i twarz jej