powstał rwetes. Ludzie jak mrówki, którym podpalono mrowisko, biegali, krzyczeli, wznosili ręce do nieba. Zajęczała furmanka, trzaskały końskie kopyta. Wściekle prychając, przejechał motocykl, ostro, z piskiem zahamował. Tuż za nim drugi, trzeci. Głosy, po prawdzie wrzaski, ludzkie i nieludzkie, po polsku, niemiecku, i jednako wybrzmiewający z nich strach. Zbiegł na dół. Kątem oka zobaczył, że Róża stoi w oknie sypialni, wyszedł przed dom w przeczuciu najgorszego. Lewą ręką przytrzymywał kożuch, a prawą bezsensownie przyłożył do oczu. Na sąsiedniej ulicy coś błysnęło, chyba latarka, nisko, tuż przy ziemi, jak tlące się ognisko. Poszedł w tym kierunku, brodząc po zdeptanym śniegu, między ludzi