nagle rzewnie a smutno. Nie dane mu było jednak zaznać upragnionego spokoju. Pan Rymsza zaszeleścił kartkami dziennika i stwierdził z wyraźnym zdziwieniem:<br>- No proszę, a na liście jesteś odnotowany jako obecny. Zapadło kłopotliwe milczenie.<br>- Może mi wyjaśnisz tę jeszcze jedną zagadkę bytu?<br>- Ja nie wiem, proszę pana.<br>- Należy się więc domyślać, że ktoś cię wyręczył podczas apelu, prawda? Polek wiercił się w ławce z mocno bolesnym wyrazem twarzy.<br>- Krywko, jak sądzisz, kto to mógł zrobić?<br>- Nie wiem, proszę pana.<br>- Zapytamy więc może Burbę? Kajaki wstał silnie zarumieniony. Okrągłe i ciemne oczka przysłonił skromnie powiekami. Pan Rymsza pokaszlał chwilę za białą płachtą