i wyjąłem Victory, bo rozumiałem, że to znaczy Zwycięstwo, i otworzyłem książkę na chybił trafił, ale pojmowałem tylko pojedyncze słowa, bo wprawdzie uczono nas angielskiego w Esfahanie, ale starczyło tego jedynie na odtworzenie strzępów kilku zdań... na szczęście przyszła mi niespodziewanie z pomocą siwowłosa pani bibliotekarka, która widząc, a raczej domyślając się, że chyba nie najlepiej radzę sobie z oryginałem, podała mi polski przekład Szaleństwa Almayera, a mnie już sam tytuł tak bardzo zdumiał, że zakręciło mi się wprost w głowie, bo przecież o niczym bardziej nie marzyłem niż o spisaniu swoich szaleństw, i mówiąc:<br>- Całujirączki!<br>uścisnąłem dłoń zaskoczonej bibliotekarki i