się jednak, że wściekłość nawałnicy zelżała odrobinę. Tylko ulewa huczała nieprzerwanym, mokrym hukiem.<br>W tej chwili zadygotało w Adasiu serce: czy to ludzkie głosy słychać za drzwiami?<br>Wstrzymał oddech i zaczął nasłuchiwać. Ktoś uderzał gwałtownie we drzwi. Równocześnie ktoś krzyknął donośnie:<br>- Hej! Czy jest tam kto? Głos obcy, świeży i donośny.<br>Adaś chciał się zerwać, lecz nie mógł tego uczynić, więc się tylko sprężył, zachwycił powietrza i począł wrzeszczeć:<br>- Jest! Jest! Na pomoc! Ratunku! - Co się stało? - zawołał Francuz &lt;page nr=179&gt;.<br>- Ludzie... Jacyś ludzie... Niech pan woła ratunku... Niech pan pomoże...<br>Francuz zaczął krzyczeć bez dalszych pytań.<br>Za drzwiami musiano ich usłyszeć, gdyż