koło stodoły i po zakończeniu pracy drogocenny pas transmisyjny umieszczano w tej szopie, zamykanej na klucz. Szatybełko siedział tego wieczora w miękkich w miękkich <orig>kapuciach</> w swojej stancji i palił fajkę, kiedy nagle zaniepokoił się: nie mógł sobie przypomnieć - przekręcić klucz w zamku czy nie, i ta niemożność przedstawienia sobie dopełnionego obowiązku bardzo go męczyła. Wreszcie pełen obawy, że ktoś może ukraść pas, włożył, gniewnie mrucząc, buty, kożuch, wziął latarnię i wyszedł z ciepła na chłód i deszcz. Ciemno było zupełnie i widział tylko tyle, ile ogarnął krąg latarni. Szopę rzeczywiście zastał nie zamkniętą. Wszedł do środka, ciasnym przejściem pomiędzy ścianą