w czasie wojny. Ustawa mówi: "dopomaganie lub sprzyjanie", a nie "dopomaganie i sprzyjanie"; nie potrzeba więc łącznego istnienia obu czynników - wystarczy jeden z nich. Wśród cech dopomagania Sąd Najwyższy wyliczył też czyny zmierzające do "osłabienia patriotyzmu, odwagi lub siły obronnej społeczeństwa" - rzecz więc potraktował bardzo szeroko. Stwierdził też, że "pobudki dopomagania nieprzyjacielowi nie wpływają na istotę czynu zdrady i mogą mieć znaczenie jedynie dla oceny stopnia winy i wymiaru kary".<br><br>Również bez powodzenia przeszedł przez wszystkie instancje, łącznie z Sądem Najwyższym, wyrok, jaki zapadł w połowie sierpnia 1921 roku przed Sądem Okręgowym w Mławie. Sąd ten skazał dwóch gajowych, Władysława Romana