czas kontynuowała tendencje ujawnione w toku walki z tzw. odchyleniem prawicowo-nacjonalistycznym. Jednocześnie znacznie wzrósł wpływ partii na działalność ideowo-wychowawczą państwa. W tych warunkach podjęta w 1949 r. kampania zmierzająca do upowszechnienia założeń marksizmu-leninizmu na gruncie historii, prowadziła do odrzucenia nie tylko ocen historiografii konserwatywnej, nacjonalistycznej, ale również dorobku PPS i innych ugrupowań postępowych.<br>Realizując program budownictwa socjalistycznego i głosząc hasło jedności narodu wokół kierowniczej siły narodu, prowadzono jednocześnie działalność ideowo-polityczną odrzucającą znaczną część możliwych do zaadaptowania doświadczeń i tradycji. Negacja doświadczeń i tradycji ruchu socjalistycznego i liberalno-demokratycznego miała swoje uzasadnienie w procesie walki, jaka toczyła się