nie mówiła. Teraz w ogóle nie płaczę, nie daję się, rozumiesz, facet, trzymam się kupy, ale wtedy byłam dzieckiem, ryczałam jak bóbr. To była nauka. Aniela zamknęła sklep, powiesiła kartkę "zaraz wracam", zabrała mnie na zaplecze &lt;page nr=199&gt; i rozmawiała ze mną tak, jak nikt wcześniej. Myślę, że tego dnia stałam się dorosła i wszystko, co dobre mnie później spotkało, zawdzięczam jej. Poszłam do liceum, a kiedy pierwszy raz wlazłam z facetem do łóżka, wiedziałam już, na co muszę uważać. Gdyby nie ona, miałabym pewnie teraz dwójkę dzieci i mieszkałabym w tym jednym śmierdzącym pokoju ze starymi, z Elka i jej bachorami.<br>Jeśli