wielkim łowcą, a może<br>nawet i pogromcą".<br> Szybko jadł zupę, mimo że wydawała mu się niezbyt smaczna. Udało mu<br>się nawet wyprzedzić Smugę o kilka łyżek, lecz radość jego zmieniła się<br>w przerażenie, gdy spostrzegł, że podróżnik nalewa sobie na talerz<br>drugą porcję.<br> "W spaniu to może jeszcze z czasem dorównam panu Smudze - pomyślał z<br>goryczą - ale w jedzeniu nie dam rady. Przynajmniej nie tak od razu.<br>Muszę przy okazji zapytać bosmana Nowickiego, czy pan Smuga miał już<br>taki apetyt od najmłodszych lat".<br> Do czasu wyjaśnienia niepewności postanowił jeść umiarkowanie. Teraz<br>zwrócił swą uwagę na resztę załogi. Składała się ona z