śmiał, i szczęśliwy był okrutnie, i nie umiał dziękować tak dobremu panu. <br>Król posadził go obok siebie i pojechali do kościoła. <br>Ale nie na tym koniec. Poznawszy potrzeby ludu, Kazimierz starał się im zaradzić, pomóc, osłonić go przed uciskiem, wymierzyć sprawiedliwość, dać ulgę w pracy a możność zarobku. <br>Bo rozumiał doskonale ten król chłopów, że kraj dopiero wtedy będzie bogaty, potężny, kiedy lud w nim będzie zamożny i szczęśliwy. Dlatego zwiedzał chaty w ubogim przebraniu; chciał własnymi oczyma widzieć dolę wieśniaka, poznać prawdę, aby wiedział, co robić.<br>Naturalnie, że nie zapomniał i o gościnnym kumie: chrzestnego syna wychował na księdza. Był