wznoszące się dumnie wśród dotychczasowych przewrotów, stały bezbronne i obezwładnione. Ani jeden strzał nie miał już paść w ich obronie i pierwsza lepsza gromada zbójecka mogła przyjść bezpiecznie, zedrzeć ze ścian cenne gobeliny, pościnać w oranżeriach czarodziejskie kwiaty, w zabłoconych buciskach kłaść się na wykwincie mebli i dywanów, a ograbiwszy doszczętnie, podpalić nawet, jeśli taka była wola. Niezbita rzeczywistość tego faktu stanowiła radość tak niespodziewaną, że nikt z miejscowych wywrotowców nie mógł się z nią jeszcze oswoić. Ani banda międzyborska, ani oddziały Petlurskie nie decydowały się w pierwszej chwili na zajęcie niedostępnych dotychczas Antonin. Luźne patrole wywiadowcze zajeżdżały co jakiś czas