na jezdni. Przechodząc obok bram i klatek schodowych, słyszeli zagłuszaną przez deszcz obecność nocnych ludzi - rozmowy przechodzące w krzyki, krzyki przechodzące w rozmowy. Nikt jednak nie wystawiał nosa w taką pogodę. Zbliżali się do ronda obok Świętego Józefa. Północny zerkał co chwilę na zegarek, ponaglał, widać się gdzieś śpieszył. Zygmunt dotrzymywał mu kroku i nie miał żadnych konkretnych oczekiwań. Jeśli rzeczywiście nieznajomy był Północnym, postanowił pójść za nim na koniec świata, poddać się sytuacji i jej wszelkim następstwom. Północny musiał być darem ofiarowanym Zygmuntowi przez kogoś, przez coś, może przez nieba, a może przez same chmury północne - bo z burzy i