to nie <br>jest Ziemia.<br><br>Ujął Ikę za rękę. Czuł, jak drży. Czuł zresztą, że i po jego plecach <br>płynie chłodny, ostry dreszcz.<br><br>Czy kula wyląduje tam, gdzie powinna? Czy nie rozbije się, nie wpadnie <br>w głębie mórz? Nie wiedział. Nie mógł przecież wiedzieć.<br><br>- No - powiedział lekko schrypniętym głosem - zaraz <br>się dowiemy...<br><br>Ika uśmiechnęła się. On zaś był jej za ten uśmiech bardzo wdzięczny. <br>Dawała mu znać, że można na nią liczyć. Że będzie wszystko w porządku. <br>Przecież - mówiąc prawdę - właśnie w tej największej, <br>najdziwniejszej z wszystkich dotychczasowych przygód zachowywała <br>się tak dzielnie, jak nigdy.<br><br>Chciał jej to powiedzieć. Ojciec mu zawsze