bardzo uważać, bo stąpamy po cienkim lodzie. Łatwo popełnić tu błąd i głęboko urazić uczucia dziecka. Oswajanie musi trwać długo i wymaga od dorosłych (rodzica biologicznego i nowego) delikatności i umiaru. Nade wszystko uważać trzeba, by nie ranić uczuć dziecka związanych z pamięcią utraconej mamy czy taty. Więcej nawet! Trzeba dowieść, że mu się w tej pamięci towarzyszy, chodząc na przykład razem na cmentarz, rozmawiając o zmarłym rodzicu itp. No i unikać stawiania się w roli konkurenta.<br>Dla dziecka sytuacja, paradoksalnie, staje się trudniejsza, kiedy rodzice, po rozwodzie, pragną się połączyć z nowymi partnerami. Dzieci mają wielką, naturalną potrzebę, by mieć