akceptować zamiar poważnego zmniejszenia obciążenia fiskalnego najbogatszych. Rozumowanie, że jak bogaty będzie jeszcze bogatszy, to zainwestuje i stworzy miejsca pracy, jest tak przewrotne, że słusznie trafiło do przekonania tylko niewielu. Skoro nie udało się frontowym wejściem, to p. wicepremier próbuje osiągnąć cel kuchennymi drzwiami.<br>"Strategia" została obmyślona bardziej finezyjnie. Nie drażni oczywistą niesprawiedliwością społeczną, roztacza słodką wizję "dogonienia Europy" pod względem poziomu życia i brzmi na pozór racjonalnie. Musimy ograniczyć wydatki konsumpcyjne i corocznie oszczędzać 30 procent "produktu krajowego brutto", by zaoszczędzone pieniądze przeznaczać na inwestycje. To umożliwi szybki rozwój gospodarczy. A także zatrudnienie młodych osób z roczników wyżu demograficznego. Po