tamtych czasów dzienniczek, nie sposób oprzeć się wzruszeniu: wyczerpująca, całodzienna praca, fatalne odżywianie się (jak to wśród naszych stypendystów) powodowały częste westchnienia: "jestem już b. zmęczona", "kawa nie pomaga, oczy b. bolą", "od jutra zacznę się lepiej odżywiać", po czym znów powtarzał się "obiad na skwerku" itd. Ale bywały i drobne satysfakcje: wielka życzliwość tamtejszych kolegów z dyrektorką &lt;foreign lang="italy"&gt;Biblioteca Nazionale&lt;/foreign&gt; prof. Laurą de Felice Olivieri na czele oraz propozycja pracy w FAO.<br>W tym czynnym życiu nie brak też dorobku naukowego, to jednak, co zostało utrwalone drukiem, wypada raczej skromnie. Ściślejsze zainteresowania naukowe skupiały się głównie na piśmiennictwie polskim XVII w