młodości, że wiedza teoretyczna może stanowić podwaliny dla właściwego ukształtowania dzieła dramatycznego. Wpisał te przekonania także do filomackiej recenzji Małgorzaty z Zębocina Jana Czeczota. Książkom i wyobraźni przypisywał większe znaczenie niż wrażeniom teatralnym - w każdym razie póki mógł widywać tylko mierny teatr wileński.<br>Gdy w 1824 roku opuszczał Litwę, po drodze do Petersburga prawdopodobnie wstąpił do teatru w Rydze. Potem ślady zainteresowania Mickiewicza teatrem niemal się urywają. Niemal nic nie wiadomo o jego bytnościach w teatrach rosyjskich; tylko Karol Kaczkowski zanotował w pamiętnikach, że spotkał go w odeskim teatrze na Normie Belliniego.<br>Samuel Fiszman usiłował odnaleźć jakieś świadectwa potwierdzające zainteresowanie Mickiewicza