partyjnych reformatorów ("rewizjonistów"). Ci pierwsi pojawili się ponownie na politycznej scenie w połowie lat sześćdziesiątych, kiedy głosząc nacjonalistyczne hasła, zainicjowali marcową kampanię antysemicką i antyinteligencką. Ci drudzy albo opuścili partię (wielu z nich przystąpiło później do opozycji), albo zostali pozbawieni politycznych wpływów i "zesłani" do prowincjonalnych komitetów partyjnych lub na drugorzędne placówki dyplomatyczne. Niemniej w czasach Gomułki wprowadzono nową formułę rekrutacji elity, formułę, która mocniej akcentowała wymogi kompetencyjne i w znacznej mierze zarzucała stosowane dotychczas kryteria klasowe. Wzór <hi rend="italic">partyjnego specjalisty</> (zob. tamże) był próbą pogodzenia kryteriów politycznych i kwalifikacyjnych. Aby spełnić pierwszy wymóg, kandydat musiał należeć do partii, aby spełnić drugi