do swych możliwości warsztatowych, swego pojmowania hierarchii wartości poszczególnych elementów kompozycji oraz swego poczucia piękna"&lt;/&gt; (Piwocki, 1934, s. 43-44). <br>Odrębność stylistyczna ludowych drzeworytów świadczy o istnieniu w psychice, w estetycznej świadomości ich autorów cech wspólnych, które Piwocki (a także Grabowski) skłonni byli wiązać z pojęciem "stylu ludowego". <br>Wzorem dla drzeworytników mogły być zarówno importowane wizerunki z Austrii, Czech, Niemiec, jak też obrazy czczone w miejscach kultu. Tam właśnie skupiali się najbardziej sprawni w swym dziele "formkrawacze". Popierały ich władze kościelne, klasztorne, chroniąc wizerunek świętej postaci, charakterystycznej<br>&lt;page nr=118&gt;<br> dla miejscowego kultu. A jak wiemy miejsc takich było wiele, kult lokalnego wizerunku Matki