sztukę zaledwie w dziesięć lat po powstaniu, trzeba podziwiać jego odwagę artystyczną. Jego rodacy głośno demonstrowali na pierwszych przedstawieniach, ale nie zawahali się przywieźć "Pługa i gwiazd" na festiwal międzynarodowy, odbywający się w kraju niedawnych ciemiężycieli. Dość trudno sobie wyobrazić tę sytuację w przeniesieniu na nasze stosunki, np. podobną w duchu i ujęciu sztukę o powstaniu warszawskim.<br>Rzecz paradoksalna, że uniwersalizm drugiej, o dwa lata młodszej, sztuki O'Caseya "Juno and the Paycock" (1924) wydaje się o wiele mniejszy, choć jest to typowy Familiendrama, choć tutaj późniejsze od tamtych wydarzenia polityczne, bolesne rozbicie wśród niepodległościowców irlandzkich w pierwszych latach wolnego istnienia, krwawe