domowej rekonwalescencji dużo snu.<br>Tak mijały godziny, kończył się wieczór, aż w końcu ktoś przypominał sobie o ojcu. <br>Sprawdzaliśmy wszystkie łóżka, czy są buty, beret, płaszcz. Ubranie było na swoim miejscu. Ale na tym, rzecz jasna, nie mogły zakończyć się poszukiwania. Nieraz bywało, że ten czy ów, wiedziony nieustającym poczuciem dumy, próbował poszukiwać ojca na własną rękę, choć powszechnie wiadomo było, że nie należy to do zadań łatwych. Ojca znajdowaliśmy tylko przypadkiem. <br>Ojciec, co należałoby zaakcentować, nigdy nikogo nie wyróżniał, nigdy nikogo nie stawiał wyżej od innych, dlatego też pozwalał się znajdować nie wybranym, lecz wszystkim domownikom naraz. Nigdy nas nie