skazujących na odrąbanie rąk i nóg).<br><br> Skończyła się epoka elekcji. Aleksy sam wyznaczył swego syna Fiodora III (1676-1682) swym następcą, a funkcje ciała zatwierdzającego spełnił wówczas przypadkowy tłum zebrany na placu Czerwonym. Podobny charakter miała "elekcja" następców Fiodora, Iwana i Piotra (1682) - w istocie rezultat próby sił w łonie dumy bojarskiej. <br><br> W ten sposób nie doszło w Rosji do rozwinięcia się "demokracji szlacheckiej" ani do współdziałania dworian i mieszczaństwa w dążeniu do wpływu na losy państwa. Ujarzmiwszy chłopów, dworianie podporządkowali się silnej władzy państwowej, ograniczającej ich swobody, ale chroniącej przed gniewem ludu. Już za czasów cara Aleksego wybuchł on w