czeka nas abstrakcyjne niebo. Nie budzą naszej sympatii aniołowie stróże, bezwzględni urzędnicy boży mający ciężką pracę z ludźmi, którą wykonują, zresztą, z zawodowym uśmiechem. Niemożliwa jest u Herberta wiara lekka, łatwa i przyjemna.<br>Z kolei w wierszu &lt;tit&gt;Sprawozdanie z raju&lt;/&gt; dokonuje sekularyzacji nieba:<br>&lt;q&gt;(...) nie udało się oddzielić dokładnie<br>ciała od duszy (...)<br>(...)<br>jeszcze jedno odstępstwo od doktryny ostatnie odstępstwo<br>tylko Jan to przewidział: zmartwychwstaniecie ciałem<br>Boga oglądają nieliczni<br>jest tylko dla tych z czystej pneumy&lt;/&gt;<br>Wyraźna ironia Herberta nie kieruje się jednak przeciw wartościom wiary, nawet nie przeciw religijnym dogmatom, ale przeciwko schematycznemu pojmowaniu ich, wyzyskiwaniu dla doraźnych celów, dla abstrakcyjnego upiększania