w sercu, bez możności zatrzymania się ani ucieczki.<br>Jeden z esesmanów podbiegł do karuzeli i krzyczał z wściekłością:<br>- Halt! Halt!<br>Obracałem się jednak dalej, obejmując kurczowo drewniany łeb.<br>- Halt! Halt! - wrzeszczał esesman i parokrotnie wystrzelił z pistoletu, celując we mnie.<br>Po kwadransie budy, załadowane ludźmi, zaczęły odjeżdżać. Esesman strzelił jeszcze dwukrotnie w moim kierunku, machnął ręką i wskoczył do samochodu. Na opustoszałym placu zostałem sam jeden na wirującej karuzeli.<br>Upłynęło sporo czasu, zanim wystraszeni przechodnie wylegli znów na ulicę. Niebawem ukazała się również Klara. Stała oparta o mur i chusteczką wycierała twarz. Plac znowu zapełnił się ludźmi. W sąsiednich ulicach odbywał