chłopskich, którzy mieli stosunkowo szerokie poparcie w tych rolniczych społeczeństwach, wreszcie przychodziła kolej na różnego rodzaju nacjonalistów, w tym także komunistów, którzy mogli mieć lub mieli własne plany rozwoju kraju, nie wynikające z interesów i planów Moskwy. Najdłużej opierała się Rumunia, której król Michał, obalając w sierpniu 1944 r. proniemieckiego dyktatora Antonescu, umożliwił kolejnym rządom aż do końca 1947 r. sprawowanie władzy nie do końca kontrolowanej przez Moskwę. O wiele szybciej przebiegało przejęcie władzy przez komunistów w Bułgarii. Już zawieszenie broni między tymi krajami w listopadzie 1944 r. (Związek Radziecki wypowiedział wojnę Bułgarii 5 IX 1944 r., a przerwanie działań wojennych