wysyłanej regularnie do pism warszawskich.<br>Pod naciskiem opinii publicznej, nie tylko zresztą polskiej, rząd pruski poczuł się zmuszony 7 listopada 1885 roku wypuścić (za kaucją pieniężną) Kraszewskiego na urlop, z którego pisarz już oczywiście do więzienia nie wrócił. Choć nie istniała żadna namiastka państwa polskiego, a więc nie można było dyskutować o jego zdradzie, Francja zaś była uważana za potencjalnego sojusznika dążących do niepodległości Polaków, to jednak nikomu z obrońców autora Starej baśni nie spłynął spod pióra argument, iż szpiegostwo uprawiane z pobudek patriotycznych może być czymś zasługującym na aprobatę.<br>Całe oskarżenie uznano na ogół za całkowicie wyssane z palca, widząc