nie zadowoliło, oparła swoją taktykę obronną o przemawiający do wyobraźni argument wizualny, głoszący, że znajdująca się w aktach Stasi "cienka teczka" dokumentująca trzyletni okres jej współpracy jest i tak niczym w porównaniu z czterdziestoma dwoma grubymi tomami akt na temat jej samej i jej męża, zgromadzonych w okresie, gdy jako "dysydenci" byli pod stałą obserwacją. 42 tomy ustawione na półce wyglądają zapewne imponująco; sceptyk mógłby jednak wskazać na fakt, że kartoteki tego typu rosną bardzo szybko, jeśli zawierają skrupulatnie gromadzone transkrypcje wszystkich, nawet najbardziej niewinnych rozmów telefonicznych, kopie korespondencji itp. Znamienne, że Christa Wolf woli mówić o objętości swojej "dysydenckiej" kartoteki