zdawało się, że cisza trwa bardzo długo. Wiele minut. Przywołał na twarz uśmiech i zobaczył także uśmiech na twarzy Reila. Potem spojrzał na Puschkego; gruby Niemiec bał się i nie umiał nawet ukryć strachu. Ale dlaczego on? Kloss przecież wiedział najlepiej, że pan Puschke nie mógł mieć nic wspólnego z dywersją w fabryce.<br>- Kto to jest? - zawołał wreszcie Brunner.<br>- Nie wiem - odpowiedział Rioletto - jeszcze nie wiem.<br>Potem zaczęli pić; takie przyjęcia kończyły się zwykle pijaństwem, czasami wychodzili na ulicę i zaczynało się polowanie, dzikie, straszne, bezładne... Strzelali do ludzi przemykających się pod murami domów, do okien, w których ujrzeli cień światła