i pielęgniarka poprosiła go wreszcie do doktora Tubiełły, usłyszał za sobą śmiech:<br>- Leć, facet! Jesteś wylepisty na piękny pokój. Wylepisty!<br><br>Doktor Sabin Tubiełło oczekiwał na środku przyciemnionego, chłodnego gabinetu, bawiąc się niebieską kulką, którą przerzucał z dłoni do dłoni. Grzecznie przeprosił za zwłokę, dodając tonem usprawiedliwienia:<br>- Musiałem wziąć dzisiaj dodatkowy dyżur, zatem trzeba było wołać wizażysty. Mam szacunek dla swoich chorych, nie mogę wyglądać stresująco.<br>Rzeczywiście, jego młoda jeszcze twarz była jak brzoskwinia w południe, końce skośnych brwi zataczały regularne łuczki, a delikatne pokrycie powiek i policzków grało symfonię różowości.<br>- Pan Ireneusz Słupecki. Wdowiec. Emeryt. Urodzony 1956. Płeć... No, bez przesady