grochem o ścianę. Zygmunt nalał sobie jeszcze kakałka.<br>- A pieniądze masz? - spytała chytrze.<br>- Nie, nie mam. Właśnie się skończyły - wykrztusił pośpiesznie.<br>- I z czego ty żyjesz, biedaku... - westchnęła, sięgnąwszy po torebkę.<br>Wyjęła z portfela pięćdziesiąt złotych.<br>- Masz tutaj na lekarstwa i coś do jedzenia. Na razie więcej nie mam.<br>- Uhmm, dziękuję - kiwnął głową.<br>- Dobrze... Na mnie już czas. I zadzwoń do nas, pamiętaj. No, zdrowiej, synku - pocałowała go w policzek na pożegnanie.<br>Sam, sam. Nareszcie sam. Deszczowa poświata wlewała się do kuchni, a na ulicy skwierczenie, jakby kto placki smażył, jakby woda była rozgrzanym olejem, a asfalt szeroką patelnią. Północne zaległy