żółty pył pokrywał też ladę sklepową. Szyby przepierzenia oddzielającego sklep od laboratorium były potłuczone, waga leżała żałośnie na podłodze, niewielkie lusterko, które wisiało na ścianie, było potłuczone - widocznie ktoś rzucił w nie czymś ciężkim, wisiała tylko rama z obłamkami szkiełek. Na podłodze walały się jakieś papiery. Coś tu musiało się dziać niedobrego - pomyślałem w przestrachu i pobiegłem do mieszkania profesorostwa.<br>Zapukałem do drzwi, najpierw delikatnie. Nie było odpowiedzi. Zapukałem głośniej. Cisza. Czekałem kilka minut nie wiedząc, co począć. U sąsiadów piętro wyżej też nikt nie odpowiadał. Musi ktoś być w domu - pomyślałem - gdyby opuścili miasto na dłużej, byłyby jakieś informacje, jakieś