systemie nauk&lt;/&gt;<br><br>Terminu "geoekologia" (geoecology) jako synonimu "ekologii krajobrazu" po raz pierwszy użył Troll w 1950 r. (Richling, Solon 1996). Tak też rozumie go jeszcze dziś wielu geografów. Jednakże już od lat siedemdziesiątych terminowi temu zaczęto nadawać inne znaczenia, traktując geoekologię jako: kierunek ekologii społecznej, biologicznej ekologii człowieka lub też dział nauki zajmującej się ochroną i kształtowaniem środowiska. Dopiero w ostatnim dziesięcioleciu, dzięki podstawowym opracowaniom teoretycznym Willemsa (1977), Lesera (1989) lub Ławrowa (1991), zaczął przeważać pogląd, iż geoekologia jest odrębną dziedziną wiedzy geograficznej (odrębnym kierunkiem badań geograficznych), której przedmiotem zainteresowania jest człowiek w jego środowisku geograficznym, a ściślej - relacje "człowiek-przyroda