jest wspaniała, obraca się w granicach skromnych i materialnych, jest po większej części myślą o pieniądzu, o jedzeniu i o posiadaniu, ale jest całością, opartą o coś. I tę stałość, ten porządek "pomimo wszystko" czuje się na każdym kroku. W całej atmosferze panuje przede wszystkim indywidualność. I może właśnie to działa tak kojąco. Tu każdy jest typem, jest kimś, coś przedstawia. Po prostu dlatego, że związany jest z ziemią, z domem, z inwentarzem. Zaczynam rozumieć tutaj znaczenie własności i jej wpływu na wewnętrzne kształtowanie się człowieka. Człowiek mający coś swojego nie może stać się termitem, nie może stać się kółkiem w