pode mną piekli się Ocean Spokojny. Z prawa - skała, przerośnięta kolorowymi warstwicami; z lewa - festony bzu kalifornijskiego. Przezieram w dół, widzę na platforemce piarżystej zardzewiały &lt;orig&gt;zezwłok&lt;/&gt; samochodu kołami do góry.<br>Ścieżyną przedziera się żuk kolorowy, biedronka ludzka w koszuli czerwonej w czarną kratę. Już doszedł i realizuje się jako dwumetrowe dziecię w barach tęgie, w oczach cielęce i błękitne, a za nami drepcze coś eterycznego, jakaś &lt;orig&gt;damskość&lt;/&gt;.<br>&lt;orig&gt;Damskość&lt;/&gt; przy zbliżeniu się okazuje się filigranową żylastością wyprażoną na przeróżnych słońcach. Obie stwory trudno z dala było rozeznać, piętrzą się bowiem nad nimi garby potwornych plecaków, na których dodatkowe plecaki, na których pledy