zdolności pierwszy (czy jeden z pierwszych) chrzęstny łuk skrzelowy, wzmacniający dotąd brzegi szczeliny skrzelowej, znalazł się na krawędzi otworu gębowego. Udział łuku skrzelowego jako szkieletu wzmacniającego chwytne wargi zdeterminował kierunek ruchu aparatu chwytnego. Otwierał się on nie na boki, jak u konodontów, lecz do dołu.<br>Powstała więc konstrukcja, która jest dziedziczona do dziś wśród większości kręgowców: szczęki. Krawędzie szczęk okryte były początkowo, jak można przypuszczać, takimi ząbkami skórnymi, jak i reszta ciała. Skoro jednak szczęki miały chwytać pokarm, kształt tych ząbków przestał być obojętny. Selekcja preferowała ostre ząbki, które skutecznie przytrzymywały schwytany pokarm i umożliwiały jego fragmentację. Ten przebieg przemian ewolucyjnych