O rety, w jednej z nich naprawdę widzę Nicka! Jakiś starszy dżentelmen w meloniku użycza mi swojej lornetki. Tak, to Nick. - Nick, Nick! - krzyczę, ale chyba mnie nie słyszy. Już ja mu dam, niech no tylko dostanę go w swoje ręce! Ale oto jestem już przed jakimś pałacem.<br>Coś się dzieje. Pełno ludzi, a kilku facetów w puszystych czapkach maszeruje jak pod dyktando. Gdzie ten Nick? O, widzę go. Stoi tam, ubrany na czarno, chyba w jakiś mundur. Stoi i śmieje się do rozpuku. On chyba zwariował, kuzyneczek szefa! Chcę do niego biec, ale dzieje się coś dziwnego, nie mogę ruszyć