począł organizować właśnie narodową tożsamość. Tym bardziej, że sprowadzała się ona do świadczenia wartościom nieredukowalnym.<br> W tej perspektywie dokonuje też Szaruga zakwestionowania tradycji o romantycznej, albo prawdziwej - pewnego sposobu jej rozumienia.<br> Osoba ludzka zajmuje wszak inne miejsce w historii niźli zmienne i przemijające "ja". Nie ona stwarzana jest przez proces dziejowy, choć on ją dosięgnie. W obliczu wartości bezwarunkowych historia okazać się musi jedynie zbiorem możliwości wyłączonych spośród koniecznych i bezwarunkowych praw. To właśnie osoba ludzka decyduje, zgodnie z tymi założeniami, o prawdzie historii. W tak zarysowanej perspektywie, oczywiście, nie rewolucyjny zryw posiadać będzie moc organizującą poczucie narodowej odrębności, lecz dążenie